Picture perfect
Door: Cherryl
Blijf op de hoogte en volg Cherryl
07 Oktober 2013 | Nepal, Chitawan Tol-3
Ik heb India inmiddels verlaten en ben gearriveerd in Nepal. Wat een verademing zeg!!!! Je merkt de overgang al direct over de grens. Met overgang bedoel ik de hygiëne, de vriendelijkheid, de natuur en cultuur. De mensen zijn hier liefjes. Nee betekent hier Nee en er is aanzienlijk minder armoede. Desalniettemin heb ik in India mooie dingen gezien ennn kunnen vastleggen.
Dat vastleggen is af en toe best intens. Soms nog intenser dan het moment dat ik tracht vast te leggen. Eigenlijk zou iemand dat eens een keer moeten vastleggen. Te hilarisch soms.
Als ik op reis ben neem ik altijd twee fotocamera’s mee. Eentje voor de eenvoudige situaties die ik wil vereeuwigen. Plat gezegd situaties die leuk zijn om vast te leggen, maar als je je toestel niet bij je had was het niet echt een ramp. Soms ben je bijvoorbeeld aan het shoppen en zie je ineens iets waar je een foto van wil, maar geen probleem als het niet lukt. Daarnaast heb ik natuurlijk ook nog mijn telefoon, maar dat is meer om dat wat ik eet of mijn nieuwe nagellakcreatie mee vast te leggen.
Mijn camera twee is echt zo’n typische camera waar je een toerist op welke afstand dan ook aan herkend. Eentje met een telelens. Het hangt lekker om je nek, klaar om die bijzondere momenten met enige precisie zo snel mogelijk te vereeuwigen. Wat maakt een moment n u bijzonder? Voor mij is dat moeilijk te omschrijven, maar zodra ik het zie herken ik het direct en sta ik klaar voor de fotostart.
De eerste dag in Nepal verbleef ik in Chitwan. Een dorpje aan de rand van het nationale park van Nepal. Een beetje het safaripark van Nepal waar je dieren in het wild kunt spotten.
Bij uistek een camera twee situatie!
De volgende dag stonden twee excursies gepland in het park. Een te voet in de ochtend en één in de middag per olifant. Er zijn zes bijzondere dieren die je zou kunnen spotten: de Bengaalse tijger, de eenhoornige neushoorn, hertjes, aapjes, krokodillen en het wilde wijn. De Nepalese big six zal ik maar zeggen. De term ‘big’ is wel betrekkelijk.
In de ochtend werden we ontvangen door Ranger X (ben even zijn naam vergeten). Als ik aan een Ranger denk zie ik een stevige man met camouflage kleding voor me, bewapend met een geweer. Klaar om de bezoekers van zijn park te beschermen. Nope niet Ranger X……. Ranger X had weliswaar camouflagekleding aan, maar is een kop korter dan ik. Om ons te beschermen had hij een stok……..jawel een stok. Zonder verdere instructies begonnen we te lopen. Ik voel in dit soort spannende situaties altijd een zenuwenplasje opkomen. Eigenlijk moet je helemaal niet plassen, maar je lichaam zegt toch van wel en dat herhaaldelijk door de spanning. Enfin we hebben een dik uur gelopen en op een paart hertjes en aapjes na niks bijzonders gezien. Beetje zonde van het gewicht dat ik moest sjouwen van camera twee.
In de middag lagen de zaken anders. Het spotten van dieren vanaf de olifant was de planning. Ik ben zelf nog nooit op safari geweest en had ook daarbij allerlei voor stellingen. Dat het spannend doch zeer gevaarlijk kan zijn. Mensen die in het gras liggen met verrekijkers. Anderen die weer in een soort golfkarretje rondrijden en ineens muisstil moeten zitten omdat er een leeuw is gespot.
Wij gingen op een olifant zitten. Met vier tegelijk, nauwelijks bewegingsruimte, maar ik voelde me heel veilig. Naar mijn weten heeft de olifant niet veel dieren die op de loer liggen om aan te vallen of andere dierlijke vijanden. Af en toe kom je tijdens het lopen wel heel dicht bij een boom of zwiept er een tak ineens in je gezicht, maar verder prima uitzicht en weinig gevaarlijke situaties. Daar is dan het moment dat de neushoorn wordt gespot. De verschillende olifantenchauffeurs geven een signaal af en langzaam nadert iedereen de neushoorn inclusief baby’tje. Wat dan met de mens gebeurt is TE grappig als je er op gaat letten. Iedereen met een camera in zijn of haar had wordt een soort paparazzi. Inclusief ikzelf. Bijna alles is geoorloofd voor dat perfecte plaatje. Om in het venster van je camera te kijken knijp ik mijn oog zo hard dicht dat ik haast kramp krijg. Dit om te beoordelen of je in de goeie richting zit. Dan ga je je positie beter bepalen. Je hangt aan dingen, rekt en strekt zo ver mogelijk. Daar waar je normaal netjes vraagt of iemand wil opschuiven duw je eerst of wapper je druk met je vrije hand en volgt de verontschuldiging later. Soms niet eens, want iedereen is druk met zijn perfecte plaatje en voelt door de adrenaline niks. De wringt jezelf in de meest gekste posities. Soms heb je ineens heb je nog een stukje spier over die ook weer tot de max uitgerekt wordt, want elke centimeter telt. Als je een centimeter mist kan het zomaar betekenen dat je het dak van een mooi gebouw mist. Of in mijn geval dat je de kop inclusief hoorn mist. Vrij essentieel bij de neushoorn. Intussen ben je ook nog krampachtig bezig ervoor te zorgen dat er niets met je camera gebeurt. Maarrrrr aan het eind van de rit heb je dan ook wat, althans ik in dit geval wel.
Wat ik eigenlijk nog het meest bijzondere vind is dat de olifant kennelijk het krediet bij zijn parkgenoten heeft om echt heel dicht bij te komen. Zonder dat ze angstig worden of weg springen. Zelfs al zitten er een paar luidruchtige mensen bovenop. Bij de olifant voelt mens en dier zich kennelijk veilig. Een soort natuurlijk gezag. Dit in tegenstelling tot de leeuw, de zogenaamde King of the Jungle. Ik ben voor nieuwe verkiezingen voor de King of the Jungle.: de Elephant!
Dat vastleggen is af en toe best intens. Soms nog intenser dan het moment dat ik tracht vast te leggen. Eigenlijk zou iemand dat eens een keer moeten vastleggen. Te hilarisch soms.
Als ik op reis ben neem ik altijd twee fotocamera’s mee. Eentje voor de eenvoudige situaties die ik wil vereeuwigen. Plat gezegd situaties die leuk zijn om vast te leggen, maar als je je toestel niet bij je had was het niet echt een ramp. Soms ben je bijvoorbeeld aan het shoppen en zie je ineens iets waar je een foto van wil, maar geen probleem als het niet lukt. Daarnaast heb ik natuurlijk ook nog mijn telefoon, maar dat is meer om dat wat ik eet of mijn nieuwe nagellakcreatie mee vast te leggen.
Mijn camera twee is echt zo’n typische camera waar je een toerist op welke afstand dan ook aan herkend. Eentje met een telelens. Het hangt lekker om je nek, klaar om die bijzondere momenten met enige precisie zo snel mogelijk te vereeuwigen. Wat maakt een moment n u bijzonder? Voor mij is dat moeilijk te omschrijven, maar zodra ik het zie herken ik het direct en sta ik klaar voor de fotostart.
De eerste dag in Nepal verbleef ik in Chitwan. Een dorpje aan de rand van het nationale park van Nepal. Een beetje het safaripark van Nepal waar je dieren in het wild kunt spotten.
Bij uistek een camera twee situatie!
De volgende dag stonden twee excursies gepland in het park. Een te voet in de ochtend en één in de middag per olifant. Er zijn zes bijzondere dieren die je zou kunnen spotten: de Bengaalse tijger, de eenhoornige neushoorn, hertjes, aapjes, krokodillen en het wilde wijn. De Nepalese big six zal ik maar zeggen. De term ‘big’ is wel betrekkelijk.
In de ochtend werden we ontvangen door Ranger X (ben even zijn naam vergeten). Als ik aan een Ranger denk zie ik een stevige man met camouflage kleding voor me, bewapend met een geweer. Klaar om de bezoekers van zijn park te beschermen. Nope niet Ranger X……. Ranger X had weliswaar camouflagekleding aan, maar is een kop korter dan ik. Om ons te beschermen had hij een stok……..jawel een stok. Zonder verdere instructies begonnen we te lopen. Ik voel in dit soort spannende situaties altijd een zenuwenplasje opkomen. Eigenlijk moet je helemaal niet plassen, maar je lichaam zegt toch van wel en dat herhaaldelijk door de spanning. Enfin we hebben een dik uur gelopen en op een paart hertjes en aapjes na niks bijzonders gezien. Beetje zonde van het gewicht dat ik moest sjouwen van camera twee.
In de middag lagen de zaken anders. Het spotten van dieren vanaf de olifant was de planning. Ik ben zelf nog nooit op safari geweest en had ook daarbij allerlei voor stellingen. Dat het spannend doch zeer gevaarlijk kan zijn. Mensen die in het gras liggen met verrekijkers. Anderen die weer in een soort golfkarretje rondrijden en ineens muisstil moeten zitten omdat er een leeuw is gespot.
Wij gingen op een olifant zitten. Met vier tegelijk, nauwelijks bewegingsruimte, maar ik voelde me heel veilig. Naar mijn weten heeft de olifant niet veel dieren die op de loer liggen om aan te vallen of andere dierlijke vijanden. Af en toe kom je tijdens het lopen wel heel dicht bij een boom of zwiept er een tak ineens in je gezicht, maar verder prima uitzicht en weinig gevaarlijke situaties. Daar is dan het moment dat de neushoorn wordt gespot. De verschillende olifantenchauffeurs geven een signaal af en langzaam nadert iedereen de neushoorn inclusief baby’tje. Wat dan met de mens gebeurt is TE grappig als je er op gaat letten. Iedereen met een camera in zijn of haar had wordt een soort paparazzi. Inclusief ikzelf. Bijna alles is geoorloofd voor dat perfecte plaatje. Om in het venster van je camera te kijken knijp ik mijn oog zo hard dicht dat ik haast kramp krijg. Dit om te beoordelen of je in de goeie richting zit. Dan ga je je positie beter bepalen. Je hangt aan dingen, rekt en strekt zo ver mogelijk. Daar waar je normaal netjes vraagt of iemand wil opschuiven duw je eerst of wapper je druk met je vrije hand en volgt de verontschuldiging later. Soms niet eens, want iedereen is druk met zijn perfecte plaatje en voelt door de adrenaline niks. De wringt jezelf in de meest gekste posities. Soms heb je ineens heb je nog een stukje spier over die ook weer tot de max uitgerekt wordt, want elke centimeter telt. Als je een centimeter mist kan het zomaar betekenen dat je het dak van een mooi gebouw mist. Of in mijn geval dat je de kop inclusief hoorn mist. Vrij essentieel bij de neushoorn. Intussen ben je ook nog krampachtig bezig ervoor te zorgen dat er niets met je camera gebeurt. Maarrrrr aan het eind van de rit heb je dan ook wat, althans ik in dit geval wel.
Wat ik eigenlijk nog het meest bijzondere vind is dat de olifant kennelijk het krediet bij zijn parkgenoten heeft om echt heel dicht bij te komen. Zonder dat ze angstig worden of weg springen. Zelfs al zitten er een paar luidruchtige mensen bovenop. Bij de olifant voelt mens en dier zich kennelijk veilig. Een soort natuurlijk gezag. Dit in tegenstelling tot de leeuw, de zogenaamde King of the Jungle. Ik ben voor nieuwe verkiezingen voor de King of the Jungle.: de Elephant!
-
07 Oktober 2013 - 18:10
Bea:
Ik xie je dus gewoon weer zitten boven op die olifant whaaaaaa
Maar wel wat foto's dame hihi een is niet genoeg hihi dikke knufff en nog veel plezier op je geweldige reis knufffff -
07 Oktober 2013 - 19:57
Audrey:
Weer zo'n leuk en prachtig verslag. Had het gevoel er zelf bij te zijn geweest :-D. xxx -
07 Oktober 2013 - 20:05
Noha:
FANTASTISCH!
xx -
07 Oktober 2013 - 22:34
Benito:
Hoi nichtje wat een geweldig verhaal weer ik heb echt genoten.veel plezier xxxjes -
07 Oktober 2013 - 22:46
Chantal:
Hwb weer met plezier gelezen haha -
08 Oktober 2013 - 07:41
Karin:
Hoi Cherryl, ik heb weer genoten van je verhaal. xx -
08 Oktober 2013 - 12:40
Diana:
Zo'n humoristisch verslag vrolijkt zo'n saaie dag op kantoor weer op! Echt heel gaaf!!!! -
09 Oktober 2013 - 09:18
Berty:
Wat kan jij schrijven heel leuk om te lezen nog veel plezier -
10 Oktober 2013 - 16:06
Marc:
Cherryl, wat gaaf om je zo weer te kunnen volgen. Mooie reis, zo te zien veel bijzondere eraringen en natuurlijk weer inzichten. En weer mooi verwoord in jouw verslagen. Eigenlijk moeten we je sponsoren om altijd op reis te gaan en enthousiasmerende verhalen te sturen . . . . ;-) Geniet er nog van!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
