Kathmandu: the story continues
Door: Cherryl
Blijf op de hoogte en volg Cherryl
10 Oktober 2013 | Nepal, Kathmandu
Allereerst wil ik iedereen bedanken voor alle leuke reacties. Ik kan er helaas niet op reageren of liken zoals dat bijvoorbeeld bij Facebook werkt, maar weet dat ik ze allemaal lees en ze ten zeerste waardeer.
Na een paar dagen in Chitwan het hebben gelogeerd gingen wij naar Kathmandu, de hoofdstad van Nepal.
Voordat we daar arriveerden maakten wij langs een rivier een stop om te raften. Ik ben best avontuurlijk ingesteld en heb al best veel gedaan tijdens mijn vakanties, maar raften nog nooit. Het niveau was 3/4 voor de kenners onder ons. Het spannende aan raften is dat door de wilde stromingen het bootje kan omkieperen. Voor sommigen zelfs DE uitdaging en dienen hiervoor een verzoek in bij de stuurman. Zucht….steun……..kreun …..zo ook de passagiers op mijn boot. Toen er per ongeluk iemand uitviel en het best wat moeite kostte om degene weer aan boord te krijgen hebben ze dat idee mooi laten varen. Godzijdank, want als ik na zo’n rustig vaarwatertje weer zo’n woeste stroming zag aankomen kreeg ik het weer warm, terwijl het water echt ijskoud is, inclusief aandrang van een zenuwenplasje.
Al met al een geweldige ervaring in de wateren van de Himalaya.
Vervolgens koers gezet naar Kathmandu.
Ik zet me altijd een soort van schrap als het om Aziatische hoofdsteden gaat. Die zijn altijd vreselijk druk. De meeste hoofdsteden zijn vooral een aanslag op je ogen en oren, maar in Azië ook nog je reukorgaan en je huid. Mijn badschuim wordt ’s avonds echt aan het werk gezet. In Kathmandu valt het echt reuze mee. Het verkeer bijvoorbeeld wordt (netjes) geregeld door verkeersagenten. Het is best druk maar niet a la Dehli.
In Nepal en met name in en om Kathmandu zijn er ontzettend veel tempels en kloosters te bezichtigingen. De één nog mooier dan de ander. Het lijkt soms als of je in een sprookjesdorp terecht bent gekomen.
Naast de prachtige tempels staat Kathmandu en haar vallei ook bekent om Pashupathina. Een soort heilig dorpje in Kathmandu aan de rivier Barmati. Deze rivier mondt uit in de Gangus.
Je voelt waarschijnlijk wel aan waar om ik dit verslag ‘the story continues’ heb genoemd. Ook hier vinden de openlucht crematies aan het water plaats.
Hier heb je echter wat exclusiviteit, want je betaalt entreegeld!!!!!
Yep…. de commercie viert overal zege.
Ik kan je zeggen dat het een ware toeristische trekpleister is. Ik denk zelf nog beter bezocht dan de Taj Mahal! Alle touroperators vanuit de hele wereld hebben hier excursies naar toe. Dus ook de mijne en daar stond ik dan met camera twee. Nou je krijgt echt waar voor je geld!
Aan de lopende band worden er lijken aangevoerd en gecremeerd, gewoon in de openlucht. Op ongeveer 25 meter afstand kun je alles live volgen vanaf een podium! Van het arriveren van het lijk tot aan de verbranding. Zelf het kaalscheren van de zonen, alles netjes in etappes. Alles schuift als het ware een locatie door. Het grootste verschil met India is dus dat camera’s zijn toegestaan. Een tweede verschil is dat vrouwen in Nepal wel zijn toegelaten. In India niet, te veel emotie is niet goed voor de overgang naar Nirvana zegt men. Een laatste verschil met India is dat het lijk in Nepal niet in een witte doek wordt gewikkeld, maar alles open en bloot te zien is. Sommigen echt zwaar gehavend. Baby’tjes worden overigens ook hier in de rivier uitgelaten en niet gecremeerd. Ook hier zijn de goudzoekers druk in de weer. Alleen hier zijn het naakte jongere jongens. Naar verluid om meer en sneller voeling te hebben met hetgeen langs kan komen drijven. Lees: sneller goud kunnen voelen.
Ook hier een saillant detail:. Binnen drie uur na het overlijden moet het lijk in Pashupathina zijn. Een lijk verbranden duurt 2 a 3 uur. Bij extreme drukte wordt dit proces ingekort en de ledematenter plaatste losgekoppeld van de romp en soms zelf op die manier inde rivier gelaten. Je moet je voorstellen dat je dus als een speer daar naartoe moet als je überhaupt al op tijd hoort dat een van je geliefden is overleden. Binnen 6 uur kan het crematieproces voltrokken zijn. Je ziet dan on the spot je geliefde voor het eerst en voor het laatst. Ik moet er niet aan denken dat het allemaal zo snel zou gaan…………brrrrr.
Dat dit een vakantie van uitersten is bleek toen ik diezelfde dag een mountain flight heb gemaakt. Machtig mooi!!!!! Je vliegt dan met een vliegtuigje langs de Himalaya gebergten en de Mount Everest. Zo bizar om te zien hoe mooi en hoog deze bergen zijn. Het was best bewolkt dus je kon niet alles even goed zien, maar daardoor was het zeker niet minder bijzonder om te aanschouwen. Bij terugkomst kreeg ik een certificaat met een mooie tekst waar ik me 100% in kan vinden:
“I didn’t climb the Mount Everest but I touched with my heart”
Na een paar dagen in Chitwan het hebben gelogeerd gingen wij naar Kathmandu, de hoofdstad van Nepal.
Voordat we daar arriveerden maakten wij langs een rivier een stop om te raften. Ik ben best avontuurlijk ingesteld en heb al best veel gedaan tijdens mijn vakanties, maar raften nog nooit. Het niveau was 3/4 voor de kenners onder ons. Het spannende aan raften is dat door de wilde stromingen het bootje kan omkieperen. Voor sommigen zelfs DE uitdaging en dienen hiervoor een verzoek in bij de stuurman. Zucht….steun……..kreun …..zo ook de passagiers op mijn boot. Toen er per ongeluk iemand uitviel en het best wat moeite kostte om degene weer aan boord te krijgen hebben ze dat idee mooi laten varen. Godzijdank, want als ik na zo’n rustig vaarwatertje weer zo’n woeste stroming zag aankomen kreeg ik het weer warm, terwijl het water echt ijskoud is, inclusief aandrang van een zenuwenplasje.
Al met al een geweldige ervaring in de wateren van de Himalaya.
Vervolgens koers gezet naar Kathmandu.
Ik zet me altijd een soort van schrap als het om Aziatische hoofdsteden gaat. Die zijn altijd vreselijk druk. De meeste hoofdsteden zijn vooral een aanslag op je ogen en oren, maar in Azië ook nog je reukorgaan en je huid. Mijn badschuim wordt ’s avonds echt aan het werk gezet. In Kathmandu valt het echt reuze mee. Het verkeer bijvoorbeeld wordt (netjes) geregeld door verkeersagenten. Het is best druk maar niet a la Dehli.
In Nepal en met name in en om Kathmandu zijn er ontzettend veel tempels en kloosters te bezichtigingen. De één nog mooier dan de ander. Het lijkt soms als of je in een sprookjesdorp terecht bent gekomen.
Naast de prachtige tempels staat Kathmandu en haar vallei ook bekent om Pashupathina. Een soort heilig dorpje in Kathmandu aan de rivier Barmati. Deze rivier mondt uit in de Gangus.
Je voelt waarschijnlijk wel aan waar om ik dit verslag ‘the story continues’ heb genoemd. Ook hier vinden de openlucht crematies aan het water plaats.
Hier heb je echter wat exclusiviteit, want je betaalt entreegeld!!!!!
Yep…. de commercie viert overal zege.
Ik kan je zeggen dat het een ware toeristische trekpleister is. Ik denk zelf nog beter bezocht dan de Taj Mahal! Alle touroperators vanuit de hele wereld hebben hier excursies naar toe. Dus ook de mijne en daar stond ik dan met camera twee. Nou je krijgt echt waar voor je geld!
Aan de lopende band worden er lijken aangevoerd en gecremeerd, gewoon in de openlucht. Op ongeveer 25 meter afstand kun je alles live volgen vanaf een podium! Van het arriveren van het lijk tot aan de verbranding. Zelf het kaalscheren van de zonen, alles netjes in etappes. Alles schuift als het ware een locatie door. Het grootste verschil met India is dus dat camera’s zijn toegestaan. Een tweede verschil is dat vrouwen in Nepal wel zijn toegelaten. In India niet, te veel emotie is niet goed voor de overgang naar Nirvana zegt men. Een laatste verschil met India is dat het lijk in Nepal niet in een witte doek wordt gewikkeld, maar alles open en bloot te zien is. Sommigen echt zwaar gehavend. Baby’tjes worden overigens ook hier in de rivier uitgelaten en niet gecremeerd. Ook hier zijn de goudzoekers druk in de weer. Alleen hier zijn het naakte jongere jongens. Naar verluid om meer en sneller voeling te hebben met hetgeen langs kan komen drijven. Lees: sneller goud kunnen voelen.
Ook hier een saillant detail:. Binnen drie uur na het overlijden moet het lijk in Pashupathina zijn. Een lijk verbranden duurt 2 a 3 uur. Bij extreme drukte wordt dit proces ingekort en de ledematenter plaatste losgekoppeld van de romp en soms zelf op die manier inde rivier gelaten. Je moet je voorstellen dat je dus als een speer daar naartoe moet als je überhaupt al op tijd hoort dat een van je geliefden is overleden. Binnen 6 uur kan het crematieproces voltrokken zijn. Je ziet dan on the spot je geliefde voor het eerst en voor het laatst. Ik moet er niet aan denken dat het allemaal zo snel zou gaan…………brrrrr.
Dat dit een vakantie van uitersten is bleek toen ik diezelfde dag een mountain flight heb gemaakt. Machtig mooi!!!!! Je vliegt dan met een vliegtuigje langs de Himalaya gebergten en de Mount Everest. Zo bizar om te zien hoe mooi en hoog deze bergen zijn. Het was best bewolkt dus je kon niet alles even goed zien, maar daardoor was het zeker niet minder bijzonder om te aanschouwen. Bij terugkomst kreeg ik een certificaat met een mooie tekst waar ik me 100% in kan vinden:
“I didn’t climb the Mount Everest but I touched with my heart”
-
10 Oktober 2013 - 18:30
Audrey:
Wederom prachtig!!! Dit kanvniemand jou ontnemen!!! x -
10 Oktober 2013 - 22:18
Bea:
Weer heerlijk om te lezen schoonheid dikke knuff -
10 Oktober 2013 - 22:58
Yigal:
Weer zo een mooi verhaal. Heb je nog straks zin om terug te komen?
Nog veel plezier Yigal -
11 Oktober 2013 - 07:16
Karin:
Mooie foto's! Doordat jij alles zo goed omschrijft krijgen de foto's om veel meer betekenis. Vind de tekst welke op je certificaat staat echt een tekst met betekenis want kan me voorstellen dat dat ook echt zo is.
Veel plezier nog xxx -
11 Oktober 2013 - 09:40
Diana:
Zo leer je nog eens wat... Ik heb nooit geweten hoe crematies in India en in Nepal gehouden worden, erg indrukwekkend! -
12 Oktober 2013 - 17:29
Jenny :
Hey schat! Wederom met veel plezier je verhalen gelezen :) Je ziet ongelooflijk veel en maakt een hoop mee. Geweldig! Dank voor het delen, zo ben ik er toch een beetje bij ;) Kus en knuffel! -
15 Oktober 2013 - 12:39
Ilse:
Ha schat! Wat een avonturen weer!!! Ben wel een beetje (heel erg) jaloers hoor!! Maar ik lees met heel veel plezier je verhalen en volg het op de voet. Zo zijn we er allemaal toch een beetje bij en vergeet ik heel even de 3e poepluier die ik net verschoond heb, het kindersnot dat ik van mijn schouder af moet krabben en de vierde paraplu die ik aan heb moeten schaffen nadat alle eerdere versies kapot zijn gewaaid. Heel veel plezier!! Kus kus Ilse
-
15 Oktober 2013 - 13:00
Berty:
Je moet echt een boek gaan schrijven met al deze mooie verhalen. -
16 Oktober 2013 - 15:34
Noha:
Geweldig!! -
16 Oktober 2013 - 15:34
Noha:
Geweldig!! -
16 Oktober 2013 - 15:34
Noha:
Geweldig!! -
24 Oktober 2013 - 00:59
Rebecca:
Tjikkie kap nou eens met schrijven man gaat nergens over allemaal...KIDDING!! Ik heb alles in 1x gelezen dus inderdaad als een boek. Enjoyed it, met de nodige gekke bekken bij je bilknijp verhaal en je iwhewa verhaal. Openlucht crematie don't think I'd go en al helemaal niet naar de commerciëlere versie, maar zo een vlucht langs de bergen daarentegen...nice. De sereniteit die bergtoppen brengen maakte met wintersport altijd al indruk op mij laat staan die van zulke hoge bergen en in contrast met de drukte van daar beneden. Anyways het boek is leuk, dat heb je wel gemerkt aan alle comments van iedereen hier. WAnneer wordt het verfilmd? M.A.W. wanneer heb je een speciale movienight Lees: Check the pictures of cam 1 and 2 night. Inclusief directors comments ofcourse. Hope to see you soon again!
ps: Obstacle runs zoals mudmasters zijn nu dus niks bijzonders meer voor jou iwhewa en Frogger steelo oversteken een maand lang hebben jou indestructable gemaakt.
xxx rebecca
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
