Taj Mahal
Door: Cherryl
Blijf op de hoogte en volg Cherryl
26 September 2013 | India, Agra
Ik ben inmiddels aangekomen in Agra. Een paar uur rijden van Dehli vandaag. Ver weg van de rare friemels en knijpers in Dehli. Deze stad staat bekend om een bijzonder gebouw, de Taj Mahal.
Je heb wereldwijd vele reisbureaus, kledingzaken en juwelierszaken en die ernaar vernoemd zijn. De enige echte staat hier in Agra. Het is zo ongelofelijk mooi dat het bijna magisch is. Een gebouw van honderden jaren oud en geheel van wit marmer. In mijn ogen met recht een wereldwonder te noemen. Echt prachtig om te zien, vooral om 06:00 in de ochtend bij zonsopgang.
Deze reis is soms echt afzien. Ik zie echt ontzettend veel mooie dingen, maar de tijdstippen zijn af en toe echt killing. De intensiviteit van de reis is niet het enige afzien hier. India is veruit het smerigste land wat ik ooit ben tegengekomen in de 35 lentes die ik jong ben.
Wie denkt dat sporten afzien is, is nog niet in India geweest. Bij sporten heb ik nog het idee dat het heel goed is voor lichaam en geest, maar hier kon ik echt niets positiefs bedenken tot die ENE avond…….:
De eerste twee dagen probeerde ik zoveel mogelijk het straatvuil te omzeilen tijdens het lopen. Lichtvoetig manoeuvreerde ik mezelf langs en over stromend water en vuilhoopjes. Bijna onbegonnen werk, maar ik moest er namelijk niet aan denken dat ik onnodig vies werd. Ik bleef dit netjes volhouden tot dat ik ‘gedoopt’ werd.
Gedoopt? Ja, gedoopt!
Zo probeer ik de tragiek die mij is overkomen positief te labelen. Ik liep rond sluitingstijd langs een aantal winkels/straatverkopers met een aantal groepsgenoten. We wisten niet precies meer waar ons hotel was. De meeste verkopers wachtten netjes tot we voorbij waren gelopen. Op een gegeven moment dacht ik ons hotel te zien en liep ik een paar passen achteruit om een straat ik te kunnen kijken. Net op dat moment gooit een verkoper zijn emmer met, weet ik het wat, mijn kant op. Ik wist me nog net een beetje om te draaien waardoor een deel van de inhoud me raakte. De waterige substantie droop van mijn gezicht, haar heup en benen. Ennnn het was ook nog eens een beetje lauwwarm met wat hardere stukjes.
Jahhhh ik voel je bijna onpasselijk worden terwijl je dit leest……..
Het was even of ik een lichaamsuittreding had en van een afstand naar de situatie keek. Ik was in shockkkk. Zoveel vragen in mijn arme hoofd. Wat was het? Was het dweilwater? Was het een emmer uit de wc? Was het misschien wel DE wc? Ik veegde het snel weg en door de warmte droogde het snel op. Gelukkig zag ik ook echt het hotel en ben ik nog net niet huilend de douche in gerend. Ik heb zoveel zeep gebruikt dat ik bijna een soort wandelende luchtverfrisser was.
De volgende dag merkte ik dat ik het in eerste instantie had overleefd, want ook daar vreesde ik bijna voor. Ik had ook geen uitslag of eczeem of iets dergelijks. Het valt allemaal best mee dacht ik toen. Ik betrapte mezelf er vanaf die tijd op dat ik er een soort ik-was-het-er-wel-af (IWHEWA) principe op nahield. Ik paste het overal op toe. Werkelijk van alles zie ik voorbij rennen kakkerlakken, koeien, honden, ratten en zwervers. Komen ze tegen me aan? Geen punt IWEHWA. Vies muurtje? Ik leun er tegen aan want IWHEWA. Door rioolwater gelopen? Geen punt IWHEWE. Ben een soort smeerpijpje geworden! Ben door de doop een soort van verdoofd geraakt. Een soort see no evil fear no evil.
Om in deze context even door te gaan wil ik nog even wat kwijt over mijn reis in de slaaptrein. De trein in India wel te verstaan. Dat is niet je malligheid! Op het station krioelde het van de ratten. Hele kolonies, met wat familieleden in de trein. Uiteraard konden de kakkerlakken ook niet ontbreken. Ze liepen dwars door de hele coupe. Volgens mij vrienden voor het leven. Je ziet ze overal samen. Natuurlijk vind ik nog steeds ranzig en schrik ik me wild als ik ze zie. Ik er wel gewoon liggen slapen, want …… jawel …..IWHEWA. Om over de wc in de trein maar te zwijgen. De wc’s van de NS zijn ECHT de luxe uitvoering kan ik jullie vertellen en best schoon. Dus two thumbs up for the Dutch railways hahahha.
Wat ik nu ga zeggen klinkt misschien heel gek maar het IWHEWA principe brengt me zoveel dichter bij de locale bevolking. Ik voel me bijna één met hen. Overal waar zij lopen, loop ik ook. Waar zij zitten zit ik ook, in plaats van het zoeken naar een ‘schoon’ plekje. Ze spreken me daardoor sneller aan. Ik heb dan ook veel babbeltjes gemaakt tot nu toe en veel geleerd over de Indiase levensstijl. Het lijkt alsof ze voelen dat je je niet verheven voelt of te ‘schoon’. Zij durven zich daardoor heel open op te stellen. Da is nu precies wat ik het leukste vind aan reizen. Het contact met de lokale bevolking en hun gebruiken. Achteraf gezien dus het positieve aan de doop hahahhaha.
Je heb wereldwijd vele reisbureaus, kledingzaken en juwelierszaken en die ernaar vernoemd zijn. De enige echte staat hier in Agra. Het is zo ongelofelijk mooi dat het bijna magisch is. Een gebouw van honderden jaren oud en geheel van wit marmer. In mijn ogen met recht een wereldwonder te noemen. Echt prachtig om te zien, vooral om 06:00 in de ochtend bij zonsopgang.
Deze reis is soms echt afzien. Ik zie echt ontzettend veel mooie dingen, maar de tijdstippen zijn af en toe echt killing. De intensiviteit van de reis is niet het enige afzien hier. India is veruit het smerigste land wat ik ooit ben tegengekomen in de 35 lentes die ik jong ben.
Wie denkt dat sporten afzien is, is nog niet in India geweest. Bij sporten heb ik nog het idee dat het heel goed is voor lichaam en geest, maar hier kon ik echt niets positiefs bedenken tot die ENE avond…….:
De eerste twee dagen probeerde ik zoveel mogelijk het straatvuil te omzeilen tijdens het lopen. Lichtvoetig manoeuvreerde ik mezelf langs en over stromend water en vuilhoopjes. Bijna onbegonnen werk, maar ik moest er namelijk niet aan denken dat ik onnodig vies werd. Ik bleef dit netjes volhouden tot dat ik ‘gedoopt’ werd.
Gedoopt? Ja, gedoopt!
Zo probeer ik de tragiek die mij is overkomen positief te labelen. Ik liep rond sluitingstijd langs een aantal winkels/straatverkopers met een aantal groepsgenoten. We wisten niet precies meer waar ons hotel was. De meeste verkopers wachtten netjes tot we voorbij waren gelopen. Op een gegeven moment dacht ik ons hotel te zien en liep ik een paar passen achteruit om een straat ik te kunnen kijken. Net op dat moment gooit een verkoper zijn emmer met, weet ik het wat, mijn kant op. Ik wist me nog net een beetje om te draaien waardoor een deel van de inhoud me raakte. De waterige substantie droop van mijn gezicht, haar heup en benen. Ennnn het was ook nog eens een beetje lauwwarm met wat hardere stukjes.
Jahhhh ik voel je bijna onpasselijk worden terwijl je dit leest……..
Het was even of ik een lichaamsuittreding had en van een afstand naar de situatie keek. Ik was in shockkkk. Zoveel vragen in mijn arme hoofd. Wat was het? Was het dweilwater? Was het een emmer uit de wc? Was het misschien wel DE wc? Ik veegde het snel weg en door de warmte droogde het snel op. Gelukkig zag ik ook echt het hotel en ben ik nog net niet huilend de douche in gerend. Ik heb zoveel zeep gebruikt dat ik bijna een soort wandelende luchtverfrisser was.
De volgende dag merkte ik dat ik het in eerste instantie had overleefd, want ook daar vreesde ik bijna voor. Ik had ook geen uitslag of eczeem of iets dergelijks. Het valt allemaal best mee dacht ik toen. Ik betrapte mezelf er vanaf die tijd op dat ik er een soort ik-was-het-er-wel-af (IWHEWA) principe op nahield. Ik paste het overal op toe. Werkelijk van alles zie ik voorbij rennen kakkerlakken, koeien, honden, ratten en zwervers. Komen ze tegen me aan? Geen punt IWEHWA. Vies muurtje? Ik leun er tegen aan want IWHEWA. Door rioolwater gelopen? Geen punt IWHEWE. Ben een soort smeerpijpje geworden! Ben door de doop een soort van verdoofd geraakt. Een soort see no evil fear no evil.
Om in deze context even door te gaan wil ik nog even wat kwijt over mijn reis in de slaaptrein. De trein in India wel te verstaan. Dat is niet je malligheid! Op het station krioelde het van de ratten. Hele kolonies, met wat familieleden in de trein. Uiteraard konden de kakkerlakken ook niet ontbreken. Ze liepen dwars door de hele coupe. Volgens mij vrienden voor het leven. Je ziet ze overal samen. Natuurlijk vind ik nog steeds ranzig en schrik ik me wild als ik ze zie. Ik er wel gewoon liggen slapen, want …… jawel …..IWHEWA. Om over de wc in de trein maar te zwijgen. De wc’s van de NS zijn ECHT de luxe uitvoering kan ik jullie vertellen en best schoon. Dus two thumbs up for the Dutch railways hahahha.
Wat ik nu ga zeggen klinkt misschien heel gek maar het IWHEWA principe brengt me zoveel dichter bij de locale bevolking. Ik voel me bijna één met hen. Overal waar zij lopen, loop ik ook. Waar zij zitten zit ik ook, in plaats van het zoeken naar een ‘schoon’ plekje. Ze spreken me daardoor sneller aan. Ik heb dan ook veel babbeltjes gemaakt tot nu toe en veel geleerd over de Indiase levensstijl. Het lijkt alsof ze voelen dat je je niet verheven voelt of te ‘schoon’. Zij durven zich daardoor heel open op te stellen. Da is nu precies wat ik het leukste vind aan reizen. Het contact met de lokale bevolking en hun gebruiken. Achteraf gezien dus het positieve aan de doop hahahhaha.
-
26 September 2013 - 19:58
Nollerie:
Mooi geschreven!! Ik moest erg lachen om je IWHEWA:-)) -
26 September 2013 - 20:25
Audrey:
No baja, niet voor mij!!! Ik vind je heeeeeel moedig mang!!! Wel mooi dat je jouw geest en kennis verrijkt!
xxx -
26 September 2013 - 21:38
Bea:
Weer een geweldig verhaal je moet echt een hoek gaan schrijven
Het lijkt wel f ik er zelf ben
Dikke knufffff -
26 September 2013 - 21:38
Bea:
Een boek natuurlijk dikke vingers sorry knuff -
26 September 2013 - 21:47
Ilse:
Gelukkig geen foto van pre-IWHEWA!!!! ;-) -
27 September 2013 - 10:49
Yigal:
Hi Scherryl,
Grappig om te lezen dat er ondanks de vooruitgang van de afgelopen jaren niet zoveel is veranderd. Vrij consistente volk zijn de Indiërs. De trein ervaring herken ik zeer goed. Het viel me toen op dat de Indiërs in goed harmonie met alle Gods creaties leven. De keerzijde is een korter levensverwachting:)
Veel plezier
Groeten,
Yigal
-
30 September 2013 - 07:59
Karin:
Hoi Cherryl, haha zie het helemaal voor me.
Nog een hele fijne reis. Groetjes xx -
30 September 2013 - 08:41
Berty:
Mooi geschreven wel smerig dat land maar ja het zal er wel mooi zijn, nog heel veel plezier
Gr.
Berty -
01 Oktober 2013 - 10:09
Je Tante:
Lieverd,
Ik zit dit stiekem te lezen op mijn werk, maar moest zoooo hard lachen door je doop. Busted!! Mijn collega's keken me allemaal raar aan.
Schat, jij moet echt een boek schrijven....
Have fun
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
