Rotorua

Door velen omschreven als dé culturele hoofdstad van het Noordereiland. In en omstreeks Rotorua leeft de grootste Maori gemeenschap. Ik was heel erg benieuwd naar hun cultuur en was dan ook erg benieuwd naar de stad en haar inwoners. Ik had er drie dagen voor uitgetrokken. Ik verwachte veel kunstgallerijen te zien, mensen met getattoeeerde gezichten en andere culturele uittingen….NOT.
Toen ik zaterdag aan het begin van de middag arriveerde, circa 13:00, was het winkelcentrum grotendeels al gesloten om vervolgens pas weer om dinsdag open te gaan (maandag was namelijk een nationale feestdag)……..Huh…..op een zaterdag…?!?! Ik liep een winkel binnen in de hoop dat ik verkeerd zat en dit het winkelcentrum was van een buitenwijk ofzo. Ik zag nl niet de grote retailers als H&M of ZARA, niet dat ik daar naartoe wilde, maar dat is vaak een indicatie dat het een wat groter winkecentrum betreft. Nee hoor. Hier moest ik het echt mee doen. Ik heb tóch nog gevraagd, om het echt zeker te weten, waar ik authentieke Moari-kunst kunst zou kunnen kopen. Ik kreeg twee adresjes en dat was het. Waarvan één een souvenirwinkel was.Wat een teleurstelling was dat…..Voor het eerst in mijn vakantie dat ik dacht: wat doe ik hier. Ik wil hier weg…….
Persoonlijk vind ik Rotorua zwaar overgewaardeerd. Dan maar naar een boekingskantoor om te kijken wat er in de regio te doen is. Gelukkig maakte dat weer een heleboel goed.
De volgende dag heb ik geZorbed. Was voor mij ook een nieuw woord, maar in Rotorua een algemeen bekend begrip. De Zorb is een grote ballon met zeg maar een dubbele bodem. Er zit een kleinere balon in, waar dan 40 liter water in gaat en de Zorber, ik dus. Je rolt van een helling naar beneden en door het water slinger je door de ballon heen. Uiteraard nadat ik me had later verzekeren dat ik niet kon verdrinken……..

In de avond ben ik naar een Maoridorp geweest. Deels is dit dorp nagemaakt en deels wonen er nog de oorspronkelijke bewoners. Ik zag het geheel als een leerzame musical, waar de producent en regisseur wpodium onen. Middels dans, zang en muziek leer je meer over de Maori cultuur.Uiteraard onder het genoet van een Hangi, een traditionele Moari maaltijd.
Wat ik zelf heel bijzonder blijf vinden is de HAKA, de krijgersdans. Deze dans voeren zij uit ter voorbereiding op een (wed)strijd. Het betreft een fysieke en mentale voorbereiding waarbij de God van de oorlog ook nog eens wordt geeerd. Ik vond het erg intmimiderend…..en ik zal niet de enige zijn…….

De Haka is ook de dans die het rugbyteam van Nieuw-Zeeland aan het begin van elke wedstrijd uitvoert . Mooi om te zien dat dit iets is wat niet alleen de Moari’s hebben omarmd maar bijna alle KIWI’s, zoals de Nieuw-Zeelanders zichzelf noemen.
De voorbereiding en godsverering hebben geholpen: De ‘All Blacks, zijn wereldkampioen geworden na 24 jaar!!!!!!!!!!!. Echt supergaaf omdat dat eindfluitsignaal mee te maken en het feest wat daarna uitbrak. Traditie is ook dat na elke overwinning een victory-haka wordt gedanst. Je ziet dan bijna honderden mensen gelijktijdig met het rugbyteam de Haka dansen. Sommigen helemaal de weg kwijt van de alcohol, maarrrrrrrrrrrr de Haka zal en moet gedanst worden….zwaar uit de maat…sommigen zelfs vanaf de grond. Echt hillarisch! Heb tot groot verdriet helaas mijn camera laten vallen. Deed het de rest van de avond niet meer helaasss.

De volgende ochtend weer vroeg op want om 10:15 moest ik in het WAI-O-TAPU park zijn. Dit is een van de bekenste Geo-thermenparken wereldwijd. De ontstaansgeschiedenis zal ik jullie maar bespraren. Kortgezegd is dit een park met heel oneerbiedig gezegd meerdere wateren, mini-vulkanen en geysers waar door ondergrondse druk bubbels onstaat en het water soms tot wel 230 graden kan oplopen. Omstreeks 1015 is er een specifieke kleine vulkaan die dan water omhoog spuit, de Lady Knoxville. Wederom een prachtig natuurverschijnsel wat ik heb moge bewonderen.

Daarna mijn weg vervolgd richting Taupo voor een spannend avontuur……………..wordt vervolgd