Bulaaaaa .........en Vinaka

Bula betekent hallo of welkom in Fiji. In de lonely planet van NZ stond dat de mensen in Fiji de meest vriendelijke mensen zijn in Oceanie……en dat is echt waar.

Nadat ik weer wat issues had op het vliegveld van NZ mbt de kilo’s kwam ik in de ochtend in Fiji aan. Ik moest al om 05:00 op het vliegveld zijn dus toen ik om 12:00 bij mijn hotel aankwam was ik echt kapot en heb weer eens een gat in de dag geslapen. Hoe moe ik ook was de vriendelijkheid van de mensen viel me echt op. Toen ik eenmaal wakker werd bood een van de dames in het hotel aan om me een tourtje door de stad te geven.
Op een gegeven moment werd ik een beetje neurotisch van alle vriendelijkheid. Wat wilden ze toch van me? dacht ik steeds weer. Om de zoveel tijd hield ik even een bodycheck bij mezelf om te kijken of ik alles nog bij me had en ik niet stiekem gerold werd. Ja echt een vreselijke gedachte, maar het leek soms te mooi om waar te zijn. Maar de mensen zijn gewoon heel vriendlijk en behulpzaam hier.

Het hoofdeiland Vita Levu waar ik verbleef was niet echt bijzonder. De stranden waren ok. De omringende eilandjes waren volgens de mensen hier veel mooier. Maar snel een bootje gepakt dus en naar de Mana Islands gevaren. Werkelijk adembenemend! De zee uiteraard hemelsblauw en de stranden mooi wit. Hier op Fiji heb ik praktisch niets anders gedaan dan eten, slapen en aan het strand of aan het zwembad liggen. Aan het zwembad liggen terwijl er stranden zijn …….jah……aan het zwembad.

Een zeeslang heeft het einde gemaakt aan mijn onschuldige zeezwemmen.
What happened:
We lagen met ongeveer 10 mensen in de zee te dobberen en beetje te chit-chatten en,sommigen lekker zwemmend. Super relax gewoon. De zon was zo fel dat op een persoon na iedereen een zonnebril op had in het water. Diegene zij op een gegeven moment : wow that’s a massive fish! Een paar seconden later mompelde hij weer iets en de dame naast hem antwoordde: Off course I’m awake. Waarop de jongen wat luider antwoorde: No, it looks like a snake. Dat laatste hoorde iedereen, waarop snel de zonnebrillen af gingen en iedereen een beetje panisch om zich heen begon te kijken. En ja hoor daar kwam ie recht op ons af zwemmen. Wit met zwarte strepen. Doordat het water helder en er schaduwen waren konden we de grootte niet goed inschatten, maar op dat moment hadden we hem allemaal gesignaleerd en het geschreeuw begon en ook de missie: Ieder voor zich! Ik denk dat het water ongeveer 2 meter diep was waar de groep zich bevond. Sommigen verder anderen weer wat dichter bij. Ik dacht dat ik erin bleef en greep zomaar iemand vast die niet zo snel richting kust bewoog zoals had gehoopt. Ik heb werkelijk nog nooit zo snel gezwommen in mijn leven geloof ik. Een ding was namelijk zeker. Hij zou MIJ niet wurgen en de zee in sleuren!!!!!! Mijn armen leken wel een propeller van een helikopter. Mennn wat ben ik geschrokken!!!!!!!! Eenmaal aan de kant raakte de slang de arm van iemand die nog in het water lag en die slingerde hem per ongeluk zo het strand op, waardoor hen die levend het strand hadden bereikt bijna in de boom zaten. Gelukkig spoelde hij zo weer het water in en verdween hij weer in de diepte. Nadat de hele groep eenmaal was bijgekomen van de schrik hebben we de hele dag en avond nog in een deuk gelegen om de panische gezichten en de snelheid waarmee sommigen het veilige land wisten te bereiken.
De bijbel zegt dat alleen Jezus over water kon lopen……nou een aantal van ons waren zo snel dat ik bijna denk dat ze ook over het water gelopen hebben. Een van de eilandbewoners probeerde ons nog gerust te stellen dat het maar een baby’tje was en dat er grotere zijn maar niet in deze regio en dat ze mensen niet aanvallen….blablabla. Een jongen verwoordde de gedachten van iedereen op dat moment: Hell no that I’m going back in!!! Je weet namelijk maar nooit waar moeders haar babytje zoekt……
De volgende dag heb ik het nog geprobeerd maar de angst was te groot. Misschien een volgende vakantie. Achteraf bezien viel het met de grote van de slang best wel mee. Hij was maar circa 80cm met een diameter van ongeveer 2cm. Hoe bang ik ook was ik wist nog wel mijn camera te pakken en nog net een foto te maken..hahaha

Dit was zo’n beetje het het spannendste wat ik heb meegemaakt. Gelukkig aan het einde van mijn vakantie….hahaha. De dagen dat ik hier was heb ik een goede band gekregen met de locale bewoners. Mijn laatste avond hebben ze een kleine afscheidsreceptie voor me georganiseerd in een nabijgelegen dorpje. Er is heerlijk voor me gekookt en gezongen………zooo lief!!!! Ohhh wat had ik het zwaar toen een van de dorpsleden me naar mijn hotel terugbracht en iedereen Vinaka riep. Dat betekent tot ziens en bedankt.

Zucht……ik had nog een dag om lekker te genieten ……..